Hierbij het reisjournaal van onze Egypte reis, geniet ervan.
21 augustus 2011
Het is eindelijk zover! Paak in stress over een late mail en we zijn weg.
Claus komt ons oppikken en nog voor 13h zijn we in de luchthaven.
We gaan in de enige rij staan waar de mannen kleedjes dragen, ingecheckt en hup we zijn weg!
Eens op het vliegtuig waar geen kat opzat, letterlijk, en ook niet zo heel veel mensen, behalve dan naast paak, waar de enige dikzak van het hele vliegtuig plaatsgenomen had, waanden we ons direct in Egypte met de vrolijke, en na enige tijd irritante achtergrondmuziek.
Vele uren later – volgens Paak – kwamen we toen in Cairo. Paak had er al lang genoeg van en kon niet wachten vooraleer we het vliegtuig uitgestapt waren. Daar waanden we ons plots in een sauna, ook al was het al negen uur ‘s avonds. Vervolgens werden we als een kudde geiten in een busje gepropt, dat, zeker met paak’s buur erbij, toch wel net een beetje te klein was, richting terminal 3 gereden. Aldaar wachtte een vriendelijk meneer Sheriff ons op, en Paak kon het natuurlijk niet laten om daar een flauw engels mopje over te maken. Die meneer heeft ons heel goed geholpen met ons visum en bagage, waarna we gedropt werden aan ons wagen. Het werd direct een aircowedstrijd, en wat Barbara toch wel frapant vond was dat er meer personeel dan passagiers in de auto aanwezig waren: de chauffeur, de gids, en de vriendelijk meneer Sheriff.
En toen, onze eerste kennismaking met Cairo: auto’s, auto’s en nog eens auto’s. Nieuwe auto’s, oude auto’s, uit elkaar vallende auto’s, met en zonder licht,… En de nationale sport in Egypte, dat hebben we reeds lang begrepen: toeteren, toeteren, toeteren! 5 rijen wagens op 3 rijvakken, moesten ze kunnen zouden ze boven en onder elkaar rijden.
Aangekomen in het hotel omstreeks 23h, na de lange files van Cairo overleefd te hebben – gelukkig.
Het hotel was overweldigend vanaf de eerste seconde. Een breed glimlachende portier opent de deur en aldaar wacht de security ons op. Overal worden we gescand. Ge kunt hier geen zetpil zetten of ze hebben het geweten. De gids regelde perfect de incheck in het hotel en vervolgens spoedden we ons naar het restaurant om een snelle hap te smikkelen. De bagage vond zijn eigen weg naar de kamer. De Fettucini met scampi’s was niet zo heel egyptisch maar wel heel lekker. Eens in onze kamer wachtte een fantastisch zicht op het nachelijke Cairo ons op. De kamer is geweldig, maar als je op je gemak naar het toilet wilt, kan je best het grote raam tussen het slaapkamer en badkamergedeelte sluiten.
Oh ja, als je van boven naar beneden wilt of weer terug, heb je wel keuze tussen zes verschillende liften. We verblijven trouwens in het Fairmont Nile City Hotel te Cairo. Na een snelle skype met Gabriel, kruipen we ons beddeken in, want morgenvroeg om halfnegen wacht de wagen op ons om naar het Egyptische Museum te gaan.
Slaapwel!
22 augustus 2011
De wekker ging voor Barbara een uur of tien te vroeg af, maar ale, we zijn in Egypte, we zullen maar opstaan. Na Paak zijn baddeke wandelen we richting ontbijtbuffet via een van de zes liften, en daar wacht een vriendelijke meneer Boedha ons op om ons alle nodige informatie te verschaffen over de ochtendlijke plateaukes. Paak blijft aan de voorzichtige kant, maar Barbara vliegt er helemaal in: we gaan voor Egyptische rode pikante bonen, en maar hopen dat onze darmen straks niet in de knoop zullen zitten. Het buffet is prachtig. Je wilt iets eten, you name it, you get it.
Beneden wacht onze gids Ahmed ons met een brede glimlach op. Het verkeer in Cairo is ook al wakker. Ahmed zei gisterenavond trouwens dat als iemiend je aanbiedt om je een lift te geven, je mag antwoorden: ‘Im sorry, but I am in a hurry’ omdat je al wandelend ongeveer duizend keer sneller je bestemming bereikt.
Egyptisch museum. De security is ook al wakker. En we worden nog maar eens gescand. Ahmed is onze chauffer, en Ahmed 2 is onze gids. Handig he, als ge niet goed zijt in namen onthouden! Ahmed regelt onze tickets en in de tuin krijgen we een eerste uitleg over de Egyptische geschiedenis van de Oudheid. De gids heeft egyptologie gestudeerd, en kan alles heel goed vertellen en uitleggen. Hij kan trouwens hierogliefen lezen. Grappig weetje: Upper egypte is in het zuiden, en lower egypte is in het noorden. Dit heeft met de stroming van de nijl te maken. Een ander tof weetje: egyptenaren noemen egypte niet egypte, maar Misr.
Het museum was fantastisch. Op de benedenverdieping zien we hoogtepunten van het Oude Koninkrijk, het Midden Koninkrijk en het Nieuwe koninkrijk. Standbeelden waarvan de kleuren nog bijna volledig intakt zijn gebleven, alsook papyrusrollen waarvan de kleuren geweldig zijn, zelfs na 4500 jaren in graftombes gelegen te hebben.
Jammer dat we geen fototoestel in het museum mochten gebruiken.
Boven wacht het hoogtepunt ons op: Toetanchamon zijn schatten! En wat voor schatten! Hij was zevendubbel verpakt, met name in 4 kisten en 3 sarcofagen, waarvan de laatste in massief goud: 110 kilo goud om nen dode mens te verpakken. Zijn masker alleen al bestaat uit 11 kilo massief goud. En dan te bedenken dat dit een faraotje van niemendal was die op zijn negentiende verjaardag dood neerviel aan een knie-infectie.
Vooraleer we het museum verlaten, gaan we nog even een gemummificeerde krokodil bewonderen die héééééééél groot was. Moest ze geleefd hebben, ik had er schrik van gehad. Eenmaal buiten hebben we een zicht op het afgebrande partijgebouw van ex-president Mubarak. Volgens de gids hebben eigen partijleden dit gebouw afgebrand om bewijsmateriaal te vernietigen. Ook in het museum werd ingebroken. De gids zijn theorie hierover is dat dit gebeurde om de aandacht van de brand in het partijgebouw af te leiden.
Nu we eraan denken: Egypte is nog in Ramadan. Niemand eet of drinkt gedurende de dag. een ander tof weetje is dat er in Cairo alleen 310 000 moskees zijn voor 18 miljoen inwoners, wat neerkomt op een moskee voor elke zestig moslims.
Na het egyptische museum alweer een helse rit richting de Mohammed Alimoskee. Mohammed, da was nen internationale jongen. Hij had Libaneese roots, geboren in Macedonie, en ging in opdracht van de Turken de Britten helpen om Egypte van de Fransen te ontdoen. De moskee was gewoonweg schitterend. Een beetje eng wel dat we ongeveer de enige toeristen waren die daar rondliepen. We kregen alweer een klaar en duidelijke uitleg over de islam en de islamitische egyptische geschiedenis.
Na de Mohammed Alimoskee rijden we richting een islamitische wijk, waar we op een sfeervol terrasje iets gaan eten. Ik voelde me eigenlijk een beetje ongemakkelijk bij het feit van op een terras te eten en te drinken terwijl iedereen niks eet en drinkt gedurende de hele dag. Maar ale, we zijn toch niet zo erg als die toeristen die hier in hun minirokske en bloten buik rondsjokken. Dat vind ik gewoonweg schandalig.
Na een lekker kippetje voor Barbara en een uitgedroogde duif voor Paak, maken we een toertje door de markt, (paak zit mij hier de egyptische term te dicteren maar ik weet niet hoedak dat moet schrijven dus we gaan het gewoon bij markt laten) soek of zoiets zegt hij! Paak vindt de jongens met broodplateaus op hunne kop gewoon hilarisch.
Mannekes op ne fiets met een plateau op hun hoofd met daarop wel 100 broden!
Daarna gingen we terug naar de plaats waar we de chauffeur zouden opwachten, en plots zien we een man vol bloed. Volgens de gids een kleine ruzie, niets speciaals, maar zijn wit kleed kleurde toch wel vrij rood.
Op de terugweg naar het hotel zijn we voorbij het Tahrirplein gereden, waar eigenlijk niets speciaals meer te zien is, behalve dan misschien een beetje meer politieagenten dan elders. Aangekomen in het hotel werd onze auto besnuffeld door een drugshond, en na de tienmiljoenste check konden we ons hotel binnen. Momenteel zitten we naar de zangen van de moskees te luisteren vanop de Skypoolverdieping, waar we een bijna 360 graden zicht hebben op Cairo en de Nijl, gewoonweg schitterend! Paak waagde het zelfs op een frisse duik maar Barbara vond de ober net iets te aandringend om het erop te wagen. Met een fris fruitsapje en een cappucino sluiten we ons dagverslag af en gaan we lekker eten! Morgenvroeg om 6u gaat de wekker af en rijden we de piramides tegemoet!
23 augustus 2011
6h00, de wekker gaat af! Wassen en ontbijten en we zijn weg!
Eerste stop: Memphis. Daar was vroeger een enorme tempel voor de god Ptah, maar daar is helaas niets meer van overgebleven. Het hoogtepunt in Memphis was bij uitstek het grote standbeeld van Ramses II. De gids, Ahmed, heeft ons een uitlegske gegeven over diene meneer zijn leven: 114 vrouwen, 92 zonen en 104 dochters! Dat is toch al de moeite hé, als ge al die hun namen vanbuiten moet leren! Nefertiti was zijn favoriete vrouw, maar niet zijn eerste. Ramses II bleef 67 jaar aan de macht, en was daarmee de farao die het langste van allemaal regeerde.
Vervolgens hernemen we de weg richting Sakkara. Daar krijgen we een uitleg over farao Djasar en zijn architect en dokter Imhoteph. Imhoteph was de eerste die met het idee van een piramide voor de proppen kwam. Meer nog, hij was de eerste die op het idee kwam om een gebouw in steen te bouwen. En zo ontstond de eerste piramide als tombe voor farao Djasar: 4500 jaar oud! En ze staat er nog steeds! Waaw!
Het was daar wel erg warm, onze eerste kennismaking met de woestijn.
Als laatste deel van onze excursie het langverwachte moment: de 3 piramides van Gizeh. De grootste van de drie bestaat uit maar liefst 2.300 000 stenen die elk tussen de 500 en 8000 kilo wegen!
De stenen kwamen toe op de site via de nijl, en werden met buffels versleept. De arbeiders werden betaald, dus de piramides werden niet, zoals velen denken, door slaven gebouwd.
Het loopt, jammergenoeg, rond de piramides wel vol van listige egyptenaren die je op een kameel proberen krijgen en vervolgens de prijs verhogen alsvorens ze je willen laten zakken! Gelukkig hebben we een gids die ons voor zulke dingen waarschuwt!
De piramides werden egaal gemaakt zodat ze het licht reflecteerden, behalve de laatste, wat wees op een ondergang van de zonnecultus.
Vervolgens door het helse verkeer van Cairo terug naar het hotel, en daar heeft barbara haar maag er eventjes de brui aan gegeven.
Paak moet jammergenoeg zonder barbara gaan eten in een overbevolkt restaurant ten gevolge van de Ramadan!
24 augustus
Veel te vroeg opgestaan. Gelukkig was er een lieve meneer die barbara een bloemetje gaf ter compensatie. De maag is weer oke.
Onze nieuwe gids heet ook Ahmed en leidt ons naar de woestijn. 6u niets anders gezien dan zand en stenen, en vieze toiletten!
Toegekomen in het hotel worden we verrast met een roodgekleurd zwembad ten gevolge van de ijzerrijke grond! Het water wordt opgepompd van een kilometer diepte en is 40 graden. We weten echter nog niet of we veel zin hebben om hier pootje te baden, aangezien het water niet echt verfrissend is!
We zitten hier echt in the middle of nowhere! Het dorpje ligt volledig in puin ten gevolge van een aardbeving 20 jaar geleden! We hebben de indruk dat de mensen nieuwe huizen gebouwd hebben en degene in puin gewoon hebben laten staan.
Na een paar uurtjes rust en een lekker lunch met miauwende katten, vertrekken we met de jeep richting woestijn. Waaw! Eerst maken we een wandelingetje tussen de palmbomen van de oase en krijgen we een aantal dadels aangeboden die de gids vers uit de bomen plukt, waarna we weer tenmidden van het zand gereden worden. En plots, verscholen achter ettelijke zandkorreltjes, komen we bij een gigantisch zoutmeer temidden van al de droogte! Het is toch wel heel verbluffend allemaal! Het zoutgehalte van het meer is hoger dan dat van de Dode Zee, en dat zie je ook aan alle randen: alles ziet wit!
Daarna rijden we verder tot aan de English Mountain. De chauffeur rijdt zo hoog mogelijk, maar we moeten nog een stukje verder te voet. Heel aangenaam, met de woestijnse hitte een berg beklimmen! Paak heeft vriendelijk bedankt, maar barbara had zin om hare sportieve kant nekeer uit de kast te halen na zovele jaren, en besloot om toch de beklimming aan te vatten! Waaw! Wat een zicht! De woestijn, de oase, het dorp, het meer, alles! Paak, ge hebt toch iets gemist ze! Boven moest iedereen een steentje op een rots leggen, om aan Allah te laten weten dat je gepassseerd bent!
Na de afdaling vinden we de chauffeur op een tapijtje, waarna hij hout begint te zoeken om een vuurtje te stoken voor thee. Gezellig, thee drinken op een berg in de schaduw op een egyptisch tapijtje. Het was echte Berberthee! Jammer dat de gids en de chauffeur niet mee konden drinken wegens de ramadam.
Na ons theekransje dalen we de berg af en al snel zijn we terug in het hotel om al onze avonturen neer te pennen!
Morgen zal er geen overzichtje volgen wegens woestijnlijke avonturen zonder elektriceit, maar u hoort het allemaal overmorgen!
25 augustus
Alweer miauwende katten bij het ontbijt, waarna we afscheid nemen van de Duitse en Japanese eigenaars van het hotel. Met de jeep en de voltallige crew genaamde Saith en Moestaffa trekken we de woestijn in.
Al gauw komen we aan een ‘mini’heuveltje waar we recht op recht oprijden. Daar stappen we uit voor enkele panoramische foto’s, waarna Ahmed ons uitdaagt de heuvel van zo’n 40 graden af te stappen. Zo gezegd, zo gedaan, maar al gauw lag paak met zijn klieken en zijn klakken op de grond, haha! Gelukkig valt het zand niet hard!
Als we beneden zijn zit er zo’n 2 kilo zand in onze schoenen. Barbara is moedig en wandelt terug naar boven, Paak en Ahmed wachten ons beneden op.
De gekke Saith rijdt de berg af met de jeep, recht naar beneden. AAAH!
Even later komen we in de zwarte woestijn. Het zand is niet echt zwart, maar er liggen heel veel zwarte stenen op de heuvels.
We komen toe aan de Black Mountain, een berg van zo’n 300 meter hoog in het midden van de woestijn. Paak begint moedig, maar in de hitte van het woestijn is naar boven klimmen niet zo’n geweldig slim idee. Barbara en Ahmed gaan door tot het bittere einde, en bovenaan wacht een fantastisch zicht. Hoe dat ze het doen tijdens de Ramadan, ik weet het niet, maar ik heb toch wel een literke moeten drinken na zo’n beklimming in de woestijn.
We rijden een beetje verder en komen toe aan een klein gebouwtje met een dak van gedroogde palmbladeren – zoals de huizen hier allemaal gebouwd zijn. Voor het gebouw staat een bassin vol water, waarin met een pomp vanuit de grond fris water gepompd wordt. Paak waagt later een duik. Binnen is het supergezellig: allemaal matjes met bankjes en zitkussen en in het midden loopt het water door de cafetaria via een geul, zodat je er met je voeten in kan gaan zitten.
We krijgen een theetje tussen de slapende Ramadamers. Even later krijgen we fruit voorgeschoteld. Het is beter hier een tijdje te blijven want de hitte buiten is niet te harden. Om 11u komen we toe, en om 15u zijn we pas verder gertrokken. Een lekkere lunch (waar Barbara niet veel van gegeten heeft want de maag is nog altijd niet ok), een goed boekske, een siest, en zo brengen we onze tijd hier door. Om 15h besluiten we verder te trekken en komen bij de Chrystal mountain: we komen naderbij en stellen vast dat de rotsen overal vol kristallen zitten. Waaw!
Na de Chrystal Mountain zetten we de route verder richting witte woestijn. De witte woestijn is tot de verbeelding sprekend: overal zand zand zand, maar ook overal zeer witte stenen die grappige vormen aannemen. Een heel indrukwekkend zicht. Paak merkt bij de tweede stop in the White Dessert dat hij zijn bril verloren is. Ramp ramp ramp! En wij maar zoeken!
Begin maar eens een bril te zoeken in een woestijn!
Gelukkig kent Saith de plaatselijke gidsen en belt naar de jeep achter ons: zij hebben paak zijn bril gevonden! Waaw! Van geluk gesproken! Die moslims kunnen toch wel een stukje bidden: terwijl wij wat rondkijken wassen zij zich en bidden naast de jeep, vijf keer per dag. Ongelooflijk!
Na het brillenavontuur zoeken we een slaapplaats. Wat gehaast vinden we deze, want de zon begint al onder te gaan. Terwijl de crew de zeilen beginnen op te zetten, kijken paak en barbara naar de zonsondergang.
Moestaffa is onze kok, en koken kan hij wel goed, maar mijn naam uitspreken niet echt. Baarrrrrrrrrrrrrrrbarrrrrrrrrrrra, een heel uur lang, zucht! Mabon! Van zodra onze zotte puber begint te koken, komen de vossen ons opzoeken. Geweldig! Hun oren zijn ongeveer 100 keer te groot in verhouding met de rest van hun lichaam. Ze hebben geen schrik om dichter te komen: alle mogelijkheden van eten en drinken zijn goed!
Na wat gekaart en geklets is het eten klaar: kip met rijst, aardappelen, tomaten en komkommer. (Tomaten en komkommer is hier trouwens de manier om toeristen zot te maken: Ramadan, nothing available!)
Het eten was heel lekker! En best wel gezellig om zo te eten vanop een tapijt op een laag tafeltje in het midden van de woestijn, terwijl zo’n 9 vossen proberen je eten te stelen!
Na het eten begint Saith aan een kampvuur en maakt thee in het vuur. Algauw begint Moestaffa zijn 17-jarige stemkleppen open te zetten, tot genoegen van Paak, die direct zijn Iphone bovenhaalt tenmidden van de woestijn om dit alles op te nemen.
Gefluister in de auto. En plots klinkt happy bday in het arabisch: de gids en de crew hebben op een listige manier een verrassing bekonkelfoeseld! Hoera! Met kaarsjes en alles krijg ik echt egyptisch gebak voorgeschoteld. Van moestaffa krijg ik een armbandje, van Saith een sleutelhanger met schelpen van de Rode Zee en een soort van gedroogde bloem!
Na het dessert leert Saith me hoe hij zijn sjaal rond zijn hoofd op zijn plaats houdt: tof! Ze proberen mij ook eens in een hoofddoek te wikkelen, maar dit vind ik al minder cool dan de woestijnsjaal op hun hoofd.
Tot slot van de avond draaide het tussen mij en Moestaffa uit tot een ballonnengevecht, want die waren meegekomen met het gebak! We kunnen toch wel stellen dat ik moeiteloos gewonnen heb. Onze puber lag al gauw te puffen op zijn tapijtje!
Na dit alles is het tijd om te gaan slapen, maar niet zonder eerste naar toilet te gaan achter de dichtstbijzijnde berg. Ik denk niet dat ik ooit al naar toilet geweest ben met een mooier zicht dan hier!
En dan de sterren vanop ons slaapmatje, waaw! Paak was in de wolken. Aleja, eigenlijk in het zand, maar je snapt wel wat we bedoelen.
Barbara lag zo snel te knorren dat ze niet eens de vossen aan haar hoofd opmerkte. Slaapwel.
26 augustus
Om zes uur worden we gewekt. Tot onze verbazing was het reeds klaarlichte dag. Blijkbaar wilden onze begeleiders nog een beetje langer maffen. Moestaffa was alleszins gene ochtendmens, want meer dan drie zinnen heeft hij toch niet gezegd.
Een ontbijt met een wonderlijk zicht op de witte woestijn en we zijn terug vertrokken met de jeep. Na slechts een halfuurtje komen we terug op de geasfalteerde weg, waar ons busje op ons wachtte. En we zijn vertrokken richting Dakhla via Farafra. Van Farafra hebben we niet zoveel gezien, beter gezegd, niks. In een trek naar Dakhla, waar we tegen de middag reeds aankwamen. Van zodra we uitstappen kregen we de warmte in ons gezicht. Het voelde voor mij aan als de warmste tot nogtoe. Het verschil met de airco in de auto en de buitentemperatuur maakte me zelfs misselijk.
Een snel bezoek aan het paleis daterend van 1427. Niemand liep in de straten, waarschijnlijk te wijten aan een combinatie van de laatste dagen Ramadan en de onuitstaanbare warmte. Ge moet ne gekke toerist zijn om hier rond te lopen. Vooraleer we verder rijden naar het hotel koopt paak een rieten hoed bij een oud vrouwtje op straat, en een handgemaakte kameel krijgen we er voor een habbekrats bij. Ellen zal blij zijn J
Vervolgens richting hotel. Eens we aankomen hebben we alleen maar zin om op ons gemak eens in een koele kamer te zitten, maar een chaotisch organisatie, zelfs al waren we de enige klanten, stak daar een stokje voor. Uiteindelijk toch de sleutel van de juiste kamer bemachtigd, en eens binnen leken we precies kippen in een grillmachien. Het was op zijn minst 1000 graden en de kamer had precies al een jaar of tien geen lucht gehad.
We moeten eerlijk zijn: het was wel een mooi hotel, met een authentieke stijl van de woestijnhuisjes, een mooie badkamer, etc. Alleen: geen werkende airco, geen koud water en de frigo stak nog niet in het stopcontact toen we toekwamen.
Ale bon. Barbara gaat een dutje doen op haar bed want ze voelt zich niet zo lekker, waarschijnlijk van de warmte en nog steeds wat problemen met de maag. Onze beloofde drankjes worden ook nooit naar de kamer gebracht. Om 14h gaan we dan lunchen en krijgen we het verwijt dat de drankjes aan het zwembad stonden en we niet waren komen opdagen. Wisten wij veel dat we aan het zwembad moesten zijn. Plus, aan het zwembad stond geen enkele parasol en het leek mij niet zo’n aantrekkelijk plan om daar eventjes in de vlakke zon om 14h smiddags een warme 7up te gaan opslurpen. Ale bon.
Om 14h in het restaurant voelen we ons nog steeds als geroosterde kiekens. Het restaurant is ook op z’n minst zo’n 500 graden. Na wat gezaag snappen ze dat we warm hebben en krijgen we een ventilator naast onze tafel die een lichte orkaan veroorzaakte. Een chance dat paak zijnen hoed niet op had.
En wat eten we? Drie keer raden: kip met rijst, komkommer en tomaat. Barbara krijgt geen hap naar binnen. Gelukkig is er een lichte soep die ze toch nog net binnen wist te lepelen.
Nadien terug naar de kamer, paak richting zwembad, barbara in haar bed.
Na enkele problemen weet paak toch op het internet te geraken, maar heel kosjer is die verbinding hier toch niet. Uiteindelijk gaat barbara ook voor een zwemmeke en dat doet wel echt deugd.
Savonds is het niet meer uit te houden in de kamer, ook paak zijn temperament was tegen die tijd verhit. Nadat hij zich eens goed kwaad maakte tegen de hotelmanager krijgen we uiteindelijk een nieuwe kamer toegewezen waar de airco wel werkte, lees: een beetje werkte. Een frigo kenden ze in deze kamer wel nog niet. Ge kunt blijkbaar niet alles hebben hé.
En rarara, wat hebben we savonds gegeten? Juist ja. Kip, rijst, komkommer, tomaten. We beginnen het toch wel een beetje beu te worden. Een beetje? Lees: als ze mij hier nog is ne komkommer voorschotelen weten ze waar ze hem kunnen steken. Bon.
De gids komt de gemoederen een beetje bedaren, en nodigt ons uit om savonds mee naar de schoeksj in het dichtstbijzijnde dorp te gaan. Zo gezegd, zo gedaan, we waren de topattractie van de maand, zoniet van het jaar. Hier wonen vrouwen die alleen savonds buiten mogen en nog nooit een toerist gezien hebben in hun hele leven. Vrouwen zijn hier tevens niet toegestaan op café te gaan, laat staan te roken in het openbaar. Barbara doet al deze drie dingen op één avond. Hilarisch. Kindjes achtervolgen ons en komen ons een hand geven, vrouwen lachen ons vriendelijk toe, en anderen gaan zo snel mogelijk weg. Wat een ervaring!
27 augustus
Vandaag staat er niet veel op het programma. We brengen de dag door in de ondertussen koelere kamer, want buiten is het eigenlijk te warm. Ge krijgt ons alleen buiten voor een zwemmeke en om onze mails eens te checken.
We hadden wat gezaagd over het eten en kregen uiteindelijk nekeer iets anders voorgeschoteld: vlees (want verschillende soorten vlees kennen ze hier niet precies) met spaghetti, frieten, bonen, komkommer en tomaten.
In de namiddag rijden we richting cold spring, aléja, cold, die is nog altijd 37 graden. We leren hier toch hoe relatief de begrippen warm en koud zijn. Heerlijk! Water broedelt naar omhoog en veroorzaakt zo een natuurlijk jacuzzi-effect. Barbara wilt hier niet meer weg. Resultaat: een ijzerkleurige laag zal haar teennagels nog ettenlijke dagen ‘sieren’.
En toen, hop naar kamiel de kameel. De kameel mopperde dat hij moest werken, maar ik vond het wel een leuke ervaring. Grappige geluiden dat zo’n beest maakt.
Richting hotel, eten en slaapwel, maar niet nadat Paak een uitleg van een uur heeft moeten doen tegen de hotelmanager over de installatie en het gebruik van Skype terwijl Barbara met haar lief babbelde. Zucht, we hebben genoeg van diene vent gezien.
28 augustus
Vroeg opstaan en veel meer valt er over vandaag niet te vertellen: we zitten op ons gat in de auto, 8 uur aan een stuk, met alleen een kleine middagpauze in het midden van de woestijn. Gevolg: barbara moest dringend pipi doen, maar bij gebrek aan toiletten: helaas!
Na 700 kilometer rijden, veel gebrabbel in het arabisch en barbara die maar HAI I zegt, komen we toen in Iberotel te Luxor waar Miriam van Kingfishertours ons opwacht. Een vriendelijke mevrouw waar we een babbeltje slaan terwijl we ons zoveelste glas hibiscussap naar binnen kapten, en daarna naar ons hotelkamer. Tis hier al wat anders dan in Dakhla. De airco doet het en we hebben niet eens moeten zagen.
Barbara grijpt haar kans op een siesta terwijl paak in het water gaat duiken: ons zwembad is op een terras dat drijft op de nijl. Na haar middagdutje springt barbara er ook in.
Savonds eten we eindelijk iets anders dan kip rijst, komkommer en tomaten: een uitgebreid buffet met voor elk wat wils. Nadien een schoon zicht op de verlichte westbankbergen, een beetje internetten, en hup, naar ons bed.
29 augustus
De nieuwe gids, Abdoul, komt ons na ons lekker ontbijt tegen 7u ophalen. Het is vandaag de laatste dag Ramadan. We rijden richting westbank, waar de vallei der koningen ons opwacht. Waaw. De tombes van Ramses I, III en IV waren zeker een bezoekje waard. Verf van 3000 jaar oud hangt hier nog steeds kleurrijk op de muren in een geweldig kader: helemaal tussen de rotsen.
Nadien bezoeken we een craftsmendorpje waar we zien hoe de oorspronkelijke egyptenaren hun vasen en dergerlijke maakten. Nadien een bezoekje aan de winkel, waar barbara een souvenirtje koopt. Het zijn hier toch wel echte businessmannen!
Op naar de tempel van Hatsjepsoet, of hoe je dat ook schrijft! Deze tempel is volledig herbouwd door de polen, wat voor een prachtig zicht van ver zorgt. De tempel op zich is wat minder.
Vervolgens een bezoek aan de vallei der schrijvers, wat ook zeker de moeite waard loonde. De bewaker gaf ons toestemming foto’s te nemen, en we hebben een blik mogen werpen op de meest recent gevonden mummie in Egypte. Tip van de dag: leg je hand niet op metaal dat in de vlakke zon ligt, u riskeert zich te verbranden. (lees: barbara is weer lomp geweest)
Een lunch in een restaurant, lees: kip, rijst, komkommer met tomaten.
We slagen op het examen van de gids en krijgen twee geluksscarabees cadeau.
In het hotel luieren we wat aan het zwembad, op het terras en in de kamer.
Barbara doet weer een dutje. Savonds lekker gegeten en naar bed, want binnen luttele uren moeten we terug uit ons bed.
30 augustus
Om 3u loopt de wekker af. Aw, dat doet pijn! Maar we doen het toch, want sebiet zitten we op een luchtballon en bij dat idee is het onmenselijke uur al een beetje menselijker. Tegen 4u zitten we in een busje dat tot onze verrassing volgestampt zit met andere toeristen.
Na een korte rit komen we toe aan de kaaien, waar een motorbootje op ons wacht om de nijl over te steken. We moeten wel eerst drie andere bootjes overklauteren vooraleer we op ons bootje geraakt zijn. Daar kregen we een uitleg van de kapitein van de luchtballon over hoe we moesten landenen kregen een kop slechte koffie en een stuk niet zo’n lekkere cake.
Voila, na de Nijloversteek nog een korte rit naar de site van de luchtballons. Het is nu bijna vijf uur sochtends. De Ramadan is vandaag voorbij, en het belooft vandaag een groot feest te worden in de straten. We merken dan ook tot onze verbazing dat heel wat mannen om vijf uur sochtends bij een kapper zitten om hun kapsel wat bij te schaven alvorens aan de drie dagen lange feesten te beginnen.
Op de site even wachten terwijl de ballon met hete lucht gevuld wordt. Even later kruipen we met in totaal 20 mensen in de mand en gaan we de lucht in.
Fantastisch, zo’n ervaring! Waaw! De wind waait richting oosten en we steken de Nijl dus over van de westbank naar de oostbank. Overal in heel de stad horen we het ochtendgebed van de eerste dag na-Ramadan. Geweldig! We steken eerst de Nijl over, daarna passeren we vlak boven de luxor-tempel, om vervolgens heel Luxor over te steken en uiteindelijk, drie kwartier later, te landen in het midden van een onbenut veld. Onmiddellijk worden we omringd door een aantal plattelandsjongetjes die om geld komen vragen, maar de oude dorpswijze komt ze wegjagen.
De landing is goed verlopen, maar toch niet evident om uit die mand te geraken. Barbara scheurt er zelfs haar broek aan, letterlijk dan.
We moesten wel een tijdje wachten op de grondcrew zodat de mand niet zou gaan vliegen nadat we er uit kruipen.
Even wandelen, we zitten terug in het busje en hop, terug naar het hotel.
Om halfzeven zijn we terug in het hotel, waarna we gaan ontbijten. We zijn de meeste hotelgangers zelfs nog voor, terwijl we al een luchtballonvaart achter de rug hebben! Na het ontbijt kruipen we terug in ons bed en slapen een paar uurtjes. Later een beetje aan het zwembad, en ’s avonds worden we om acht uur opgepikt met een Kalesh, die ons naar de Karnaktempel brengt, waar we de sound en lightshow gaan bijwonen. Veel lawaai en veel licht, maar eigenlijk vinden we dit toch maar niks. Vele engelse lawaaimakende toeristen die duidelijk niet weten hoe ze een flash moeten gebruiken. Tjah.
Slaapwel tot morgen!
31 augustus
Vandaag bezoek aan Karnaktempel en Luxortempel met gids.
Het bezoek aan de Karnaktempel was echt de moeite! Waaw, een complex van 31 hectare. Het deel dat we mochten bezoeken leek ons al enorm, maar de gids wist ons te vertellen dat dit eigenlijk maar tien procent was van de oorspronkelijke afmetingen van de hele tempel, waar farao’s gedurende duizend jaar aan verder gebouwd hebben ter ere van de zonnegod Amon-Ra. Vooral de hoge pilaren en de obelisken zijn echt impressionant. Barbara loopt vier keer rond een scarabee opdat ze gelukkig mag zijn en binnenkort zal trouwen. De gids zegt dat ze er eigenlijk zeven keer moet rondlopen als ze kinderen wilt krijgen, maar barbara zal dan wel over een aantal jaren nog eens terugkomen om er zeven keer rond te lopen. Alles op zijn tijd, niwaar?
De Luxortempel loonde ook echt de moeite. Er was trouwens tussen de Luxortempel en de Karnak-tempel een weg van drie kilometer lang met langs weerskanten van de weg sfinx-beelden met ramskoppen, een geschenkje van de een of andere farao: zo’n 1222 sfinxen stonden langs deze wegen! Opvallend is dat er veel meer egyptenaren op straat zijn dan de voorbijgaande weken: ook in de tempels zijn er heel wat egyptenaren, die het einde van de Ramadan vieren door culturele uitstapjes te maken met de familie.
Na het bezoek aan de Luxortempel eventjes platte rust en in de namiddag een felucca-tocht van twee uur op de Nijl, met Backer, de man van Miriam. Heel leuk, zo’n feluccatochtje!
Een rustige avond en vervolgens ons bed in. Slaapwel!
1 september
Vandaag normaalgezien vrije dag, maar we hebben gevraagd om met gids en chauffeur nog een dagje naar Westbank te gaan, naar the valley of the nobles en the valley of the workers.
In the valley of the nobles zijn we het graf gaan bezoeken van een of andere eerste minister. Heel mooie muurafbeeldingen! Heel gedetailleerd met een out-relief. Daar moesten ze toch nogal geld in pompen zenne, in die hun graven.
Later naar the valley of the workers. Hier woonden de craftsmen die voor de farao’s hun tombes uitgroeven in the valley of the kings. Ze werden niet vermoord na het graven van een tombe, in tegendeel: ze werden heel goed betaald. Het enige: ze mochten hun dorp nooit verlaten zodat de geheime locaties van de graven geheim zouden blijven. Ze moesten 8 op 10 dagen van de week werken, en de twee andere dagen van de week mochten ze aan hun eigen graf werken. We kregen van de gids de mogelijkheid om zo twee tombes te bezoeken. Paak is er in eentje gegaan, want de tombes waren nogal moeilijk toegankelijk: heel diep met moeilijke trappen. Het bijzondere: ze werkten niet met inkepingen, maar schilderden rechtstreeks op de muren.
Het is nog maar halftwaalf als we terug in het hotel zijn, en hebben voor de rest van de dag een luie dag aan het zwembad.
Slaapwel!
2 september
Vandaag vertrek om 6u ‘s ochtends richting Abydos! De normale weg was afgesloten wegens werken dus moest de chauffeur zich een weg banen door de maisvelden. Swat, een rustig ritje was het niet! Vier uur later komen we dan eindelijk toe in Abydos: een hele mooie tempel, maar de overheid investeert hier duidelijk geen geld in omdat het nogal ver ligt van de traditionele nijl-cruisetoeristenroute. ’S Middags eten we in een restaurantje waar gekookt wordt door een engelsman die is blijven plakken in de woestijn. Het was weer kip met komkommer en tomaat, maar de bonen en vooral de aardappeltjes in de oven waren heel lekker!
Na de lunch richting Dendera: een prachtige tempel gewijd aan de godin Hathor. Hier is ook voor de eerste keer in de geschiedenis een afbeelding gemaakt van de twaalf sterrebeelden.
Op de terugweg trakteert de gids ons op een drankje in een lokaal egyptisch cafétje omdat we ons examen zo goed afgelegd hadden, en Barbara vindt haar weg in het egyptische domino op café! Een echt mannenspel, zogezegd, maar niet heus!
Voor de rest van de dag wat luieren!
3 september
Op de Dahabiya! Een chauffeur komt ons oppikken en we worden naar Esna gebracht, waar we samen met de eigenaar van het bedrijf, zijn vrouw, haar zus, en zijn twee kinderen aan boord gaan. Barbara voelt zich niet goed en ligt voor de rest van de dag aan boord van de Dahabiya in bed. Paak brengt de dag door op het dek.
4 september
’S ochtends bezoek aan de tempel El Kab. Mooie tempel! Barbara voelt haar al iets beter, maar nog steeds niet optimaal. De gids maakt zich nogal zorgen!
5 september
Bezoek aan Edfu-tempel: een hele mooie tempel, maar het was daar wel héél warm. We gaan aan kaai met het motorbootje van in de jaren stillekes dat wel is een likje verf mag gebruiken en daarna rijden we richting de tempel met een koets. Barbara voelt zich nog steeds niet goed, en de chauffeur koopt één of ander vies goedje ‘castor oil’ voor haar. Eens terug aan boord van de boot neemt ze dit in: IEUW! Voor de rest brengt barbara de dag door op het toilet, paak op het dek.
6 september
Bezoek aan de Silsiliah tempel en de Kom Ombo tempel. Vandaag voelt paak zich niet goed. Bij het bezoek aan de Silsiliahtempel (een héle kleine tempel waar echt genen enkele toerist stopt maar wel mooi) krijgt paak een flauwte en houdt het voor de rest van de dag kalm. Barbara bezoekt in de namiddag de Kom Ombo tempel dan maar alleen met de chauffeur en heeft onderweg naar daar een discussie met de gids over drinken: volgens de gids kan alcohol absoluut niet, zelfs niet één glaasje, want als je begint ben je niet meer te stoppen. Het verblijf op de boot begint nu wel lang te duren door het langzame ritme en de weinig activiteiten per dag. We zullen blij zijn als we morgen terug van de boot zijn!
7 september
Na een lekker ontbijt worden we naar het Isis-hotel gebracht: een gigantisch hotel in Aswan op een eiland. Maar er is bijna geen enkele toerist (12) in dit hotel met 450 kamers! De egyptische toeristische sector is echt een ramp deze zomer!
Na onze mails te hebben gechecked en een beetje de koelte in de kamer opgezocht te hebben gaan we eten in het ‘italiaans restaurant’ van het hotel. Eerst moesten ze de kok nog ergens twintig kilometer verder gaan halen, en dan nog was dienen pizza is de verre verste genen italiaanse pizza. Maar alé, das ni zo erg.
In de namiddag gaan we het Kitchener eiland bezoeken: een eiland vlak naast aswan waar een engelsman een hele botanische tuin heeft ingericht met planten en bloemen van overal ter wereld: zelf in het heetste van de zomer staat alles hier in bloei: héél mooi!
Daarna varen we met ons motorbootje verder richting het St Simeonklooster, maar blijkbaar is dit al gesloten. Jammer maar helaas! Paak zag het sowieso niet zitten om die berg waar het klooster op stond te voet op te wandelen, en met een kameel leek hem ook niet het meest verleidelijke plan. Op naar het Elephantine eiland dus! Dit is het eiland waar onze gids woont! Op dit eiland wonen de Nubiers, de oorspronkelijke bevolking. Een heel gezellig eilandje, want hier rijdt geen enkele auto en de straatjes zijn allemaal smal en iedereen is wel familie van iedereen op één of andere manier. Fijn! Na de rondleiding worden we uitgenodigd een thee te drinken in het huis van de grootouders van de gids. Leuk!
Na dit bezoek terug naar het hotel, waar we lekker avondeten smullen en niet te laat in ons bed kruipen! Morgen vertrekken we naar Abu Simbel
8 september
Opstaan en ontbijten! Een heel fameus ontbijtbuffet was het niet in ons hotel in Aswan, maar alé! En daarna: hop! Een hele rit naar Abu Simbel! Het was daar héééééét! We zaten wel in een heel leuk hotelleke, maar er was natuurlijk weer bijna genen enkele toerist te bespeuren. De chauffeur komt ons na een uurtje weer oppikken en brengt ons tot bij de tempels. En waaw! Hier was gewoon niemand! Dit omdat de meeste toeristen waarschijnlijk met het ochtendkonvooi komen en op de middag terug vertrekken, dus wij hebben die tempels daar quasi alleen bezocht! Echt de moeite! Barbara voelde zich wel – opnieuw – een beetje slappekes.
Daarna gaan we terug naar het hotel en plonsen in het zwembad want het is veel te warm. En barbara eindigt die avond in haar duizendste boek van de vakantie. (En paak mij maar uitlachen met al mijn boeken!)
9 september
Terug op weg naar Aswan! Veel auto-rijden dus opnieuw vandaag! In Aswan hebben we een vrije middag en genieten ervan door eens te gaan zwemmen, te lezen en een beetje te internetten.
10 september
Excursie naar de onvoltooide obelisk, High Dam en tempel van Philae. We vertrekken naar de onvoltooide obelisk en de gids begint daar een uitleg te geven van twintig minuten in een heel gebrekkig engels in de vlakke zon over hoe die obelisken dan wel gebouwd werden. Barbara voelt zich echt heel slap en mottig en besluit na de obelisk aan de chauffeur te vragen haar terug aan de ferrie van het hotel af te zetten. Paak bezoekt samen met de gids verder de High Dam en de Philaetempel
11 september
Programma van de dag: 7u in de auto zitten van Aswan naar Marsa Alam. Jaja, niet zo heel leuk.
Het hotel in Marsa Alam maakt het allemaal terug goed! We hebben een kamer met een terras met een geweldig zicht op de Rode Zee! En het buffet ’s avonds was héérlijk. En hier zijn tenminste wat toeristen, wat het allemaal toch wel een pak gezelliger maakte hé!
12 tot 16 september
TAKE IT EASYYYYY in ons hotel in Marsa Alam. Een aantal dagen uitblazen aan het zwembad en aan de zee, met een boekske, nekeer gaan snorkelen,… en natuurlijk op tijd gaan aperitieven – vooral voor paak héééél belangrijk! Voila, c’est ca, het was héérlijk hier in egypte, maar we gaan allebei toch ook terug blij zijn als we terug in ons belgenlandje zijn!
Wat nabeschouwingen van Paak.
Barbara, je hebt dat allemaal goed verwoord en mijn oprechte dank voor dit mooi verslag. Het was leuk om met jou een maand te kunnen rondtoeren.
Egypte is een prachtig land, met extremen, met vriendelijke mensen, met opdringerige venters, met een ongelooflijk rijk kultuur historisch erfgoed, met veel water (de Nijl) en met nog veel meer woestijn, met hoge temperaturen, met het gebrek aan weermannen of weervrouwen ( want het weer is immers steeds persistent).
Een land dat baadt in een chaotische toestand, waar de bevolking er van uit gaat dat vadertje Staat, alles moet doen, en niet vanuit het initiatief van het individu.
Velen hebben hun eergevoel verloren. De meesten hebben geen toekomst perspectief. De alom aanwezige invloed van de Islam.
Het vergelijken met onze middeleeuwen is wat kort door de bocht, maar toch…
Wij reisden van Noord naar Zuid of zoals ze daar zeggen van Lower Egypt to Upper Egypt… Op geen enkel moment voelden wij ons onveilig.
Laat u meeslepen in een fantastische tocht doorheen 5000 jaar, het zal heel je leven bijblijven. Maar doe het niet op een drafje. Neem er de tijd voor, Egypte is een gigantisch groot land (toch vergeleken met onze Benelux…) en heb respect voor hun cultuur en religie. De volledige fotoreportage zal later beschikbaar zijn via de website www.marcphotos.be
Onze reisorganisator www.kingfishertours.com staat als organisator met kop en schouder boven alles uit. Perfecte timing, alles wordt dag op dag nauwgezet opgevolgd. Een echte aanrader. Bedankt Miriam en Bakr!
Marcphotos Blog 